آیا رنگ دندان ها بعد از ارتودنسی زرد می شود؟

آیا رنگ دندان ها بعد از درمان ارتودنسی زرد می شود؟

بسیار پیش می آید که بیماران بعد از درمان ارتودنسی از زرد شدن دندان ها خبر می دهند، اما باید بدانید که ارتودنسی هیچ گونه تغییر رنگی در دندان های ایجاد نمی کند. و ممکن است بیماران با عدم رعایت بهداشت دچار پوسیدگی های اولیه در دندان ها شود. پوسیدگی ها به مرور زمان به شکل لکه های سفید یا قهوه ای و حتی گاه سیاه ممکن است دیده شوند که به خوبی با رعایت بهداشت مناسب قابل اجتناب خواهد بود. به ندرت ممکن است دندان هایی که سابقه ضربه یا پوسیدگی ها یا ترمیم های عمیق داشته اند، در درمان ارتودنسی دچار مرگ عصب دندان شده رنگشان عوض شود. در این حالت درمان عصب کشی و سفید کردن لازم خواهد بود. حالت اخیر بسیار نادر و شاید 1 در هزار نفر است.
مورد دیگر که طی درمان ارتودنسی رایج است، تغییر رنگ موقت دندان ها به علت استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین رقیق نشده است. این تغییر رنگ موقتی بوده با مسواک زدن قابل پیش گیری و قابل رفع است. اغلب بعد از درمان ارتودنسی، چون بیمار توجهش به دندان ها بیشتر شده، ممکن است “احساس” کند رنگ دندان ها زرد است. در این موارد مدتی بعد از ارتودنسی می تواند از روش های سفید کردن دندان ها استفاده کند. به ندرت استفاده از درمان های ترمیم زیبایی ممکن است توصیه شود. در کل بعد از درمان ارتودنسی، تمام چسب ها و بقایا آن ها پاک می شوند و بنابراین هرچه از درمان ارتودنسی به دندان اضافه شده برداشته می شود.
اما نکته ای جالب هم در این مقوله موجود است و آن تفاوت شرایط تهیه عکس از دندان ها است:
اگر به عکس زیر دقت کنید متوجه می شوید که تصاویر در شرایط نور کمی متفاوت است اما عکس 2 سال بعد با دوربین دیگری تهیه شده و دندان ها به نظر سفید تر می رسند در ابتدای درمان ارتودنسی و پایان درمان ولی با یک دوربین تهیه شده اند. به نکته ای که باید به ان توجه کنید مقایسه رنگ لثه ها بین تصاویر است که کمک می کند تشخیص دهیم تفاوت رنگ دندان ها تا چه حدی حاصل شرایط تصویر برداری ممکن است باشد به داخل مستطیل توجه کنید.

فراموش نکنید که بعد از برداشتن اتصالات و درمان ارتودنسی از روی دندان ها رعایت بهداشت راحت تر خواهد شد، خصوصا برای کسانی که قبلا خوب نمی توانستند مسواک بزنند یا نخ دندان بکشند. بنابراین با گذر چند هفته لثه دندانها وضعیت بهتری پیدا می کنند و راحت تر و مطمئن تر می تواند پروسه بلیچینگ را انجام داد. در هرحال بلیچینگ یا سفید کردن دندان ها را هم می توان برا کسانی که می خواهند دندان سفید تری داشته باشند پیشنهاد کرد. توصیه می شود این کار مدتی بعد از پایان درمان ارتودنسی انجام شود تا هم دندان ها کمی به ثبات رسیده باشند و هم بافت لثه اطراف دندان ها کمی بهبود یافته باشد.

ارتودنسی در بزرگسالان

امروزه دیگر ارتودنسی تنها برای کودکان نیست. دندانها را در هر سنی به شرط سلامت لثه و استخوان می توان ردیف نمود. امروزه در دنیا تعداد بزرگسالان تحت درمان ارتودنسی در حال افزایش است. زیرا این نوع روش درمانی برای رفع کجی و بی نظمی دندان ها، عدم جفت شدن دندان ها، وجود فضا بین دندان ها، جلو آمدن لثه‌ها در هنگام لبخند زدن و وجود مشکلات در جویدن و صحبت کردن کاربرد دارد. بعد از دوران بلوغ و خصوصا وقتی یکی دوسال از بلوغ گذشته باشد، سرعت رشد به حداقل می رسد و دیگر رشد زیادی در بافتها ( به خصوص استخوان ها) دیده نخواهد شد، این شرایط محدودیت هایی را از نظر درمان ارتودنسی ایجاد می کند. در این بین کاهش تطابق پذیری در سطح سلولی بر این محدودیت ها می افزاید.

در بیان کلی ارتودنسی محدود به نوجوانی نیست و حتی در سنین میانسالی و حتی دهه پنجم و … زندگی هم می توان درمان ارتودنسی کرد! به ویژه با توجه به اینکه گاه ارتودنسی می تواند کیفیت زندگی این افراد را بالا ببرد. البته با شرایط خاص و تخصصی و با در نظر گرفتن محدودیت هایی که در زیل گفته می شود.
1-نیاز های درمان ارتودنسی سریعتر و حساب شده تر
2-حساسیت بیشتر بافت لثه و استخوان به نیرو های ارتودنسی
3-حساسیت های خاص بیمار از نظر اجتماعی
به طور کل یک متخصص ارتودنسی به بهترین شکل می تواند این مسایل را در نظر گیرد و با کمک گرفتن از تکنولوژی در تولید دستگاه های ارتودنسی بهترین خدمات را با کمترین بار روانی و با کنترل اثرات سوء احتمالی به بیمار ارایه دهد. بنابراین اگر سن تان از نوجوانی گذشته و احساس می کنید ارتودنسی نیاز دارید، به یک متخصص ارتودنسی مراجعه کنید تا نیاز شما به ارتودنسی را بررسی کند و اگر برای شما مناسب باشد، بهترین خدمات را ارایه دهد.

 

 

عواملی که باعث بی دندانی میشوند

آنچه باید بدان توجه داشت جایگزین کردن نقاط بی دندانی از یک دندان تا بی دندانی کامل است. البته در مواردی که بی دندانی زیاد یا به طور کامل باشد افراد معمولا مبادرت به درمان ارتودنسی با پروتز متحرک می کنند، ولی چنانچه نقاط بی دندانی محدود به یک نقطه باشد، نسبت به درمان اقدامی صورت نمی گیرد ویا ضرورتی در این کار نمی بینند که اتفاقا بیشتر مشکلات بی دندانی در همین افراد دیده می شود. بی دندانی مشکلی است که اکثر قریب به اتفاق مردم با آن در گیر می باشند، متاسفانه بسیاری از مردم نسبت به آن بی تفاوت هستند، وبه سادگی از کنار آن رد می شوند.

مشکلات ناشی از نقاط بی دندانی:

1-جویدن: وظیفه اصلی دندان ها جویدن می باشد پس نبود دندان حتی در یک نقطه باعث عدم کار آیی در امر جویدن خواهد شد،هر چه نواحی بی دندانی بیشتر باشد عمل جویدن بیشتر مختل خواهد شد. به دنبال اختلال در عمل جویدن مشکلات گوارشی واز پی آن مشکلات سیستمیک عارض خواهد شد. پس بی دندانی در واقع اختلال در جویدن و بی توجهی به آن سر آغاز ابتلا به اغلب بیماری ها است.
2-تلفظ و صحبت کردن: وجود یک ناحیه بی دندانی در قسمتهای قدامی دهان می تواند در تلفظ صحیح بعضی کلمات اثر منفی داشته باشد به طوری که این مسئله بر نحوه گفتار و شیوه بیان افراد کاملا مشهود باشد.
3-زیبایی: چنانچه نقاط بی دندانی در قسمتهای قدامی دهان باشد تاثیر بسزایی در زیبایی دارد و معمولا افراد خیلی سریع مبادرت به درمان ارتودنسی می کنند. ولی اگر نقاط بی دندانی در قسمتهای خلفی باشد خیلی در زیبایی موثر نیست ونحوه برخورد افراد هم متفاوت است؛این مسئله گاهی آن چنان آزار دهنده است که اگر درمان ارتودنسی  به هر دلیلی صورت نپذیرد منجر به مشکلات روحی-روانی می شود که در خانم ها بیشتر محسوس می باشد.
4-حرکت دندان مقابل ناحیه بی دندانی به فضای بی دندانی: حتما می دانید که دندان ها در تمام طول عمر در حال رویش هستند وفقط تماس دندان مقابل مانع رویش بیش از حد دندان ها خواهد شد. پس آن چه مسلم است هنگامی که دندانی از دست برود دندان مقابل آن شروع به حرکت به سمت آن فضا می نماید. این مسئله سبب خواهد شد خود دندانی که حرکت می کند به علت رویش بیش از حد ریشه هایش از فضای در بر گیرنده دندان خارج شده، بنابراین دچار حساسیت دندانی می شود و نسبت به سرما، گرماوحتی مسواک زدن حساس می گردد. به علت حرکت ،تماس صحیح خود را با دندان های مجاور از دست می دهد وممکن است گیر غذایی در آن ناحیه ایجاد شود که سر آغاز شیوع مشکلات لثه ای است. به علت حرکت در فضای بی دندانی هنگام جا یگزین کردن آن با مشکل مواجه خواهیم شد.
5-حرکت دندان های مجاور به سمت فضای بی دندانی: دندان های مجاور ناحیه بی دندانی تمایل پیدا می کنند که به سمت ناحیه بی دندانی حرکت کنند و این مسئله علاوه بر اشغال فضای بی دندانی و مشکل شدن درمان ارتودنسی  بعدی جهت جایگزینی ممکن است تماس دندان های مقابل و ارتباط فک ها را دچار مشکل کند، که در صورت وسعت زیاد در عدم ارتباط صحیح روابط فکی ناهنجاری های فکی ایجاد شود که به نوبه خود مشکلات عدیده ای را ایجاد می کند. 

آیا ارتودنسی لینگوال، جایگزین ارتودنسی ثابت می‌شود

یک متخصص ارتودنسی با بیان اینکه به هنگام ارتودنسی براکت‌ها و سیم‌های موجود که به راحتی بر روی دندان‌ها دیده می‌شوند برای بعضی افراد ایجاد مشکل می‌کند، گفت: یکی از روش‌هایی که منجر به پنهان شدن کامل وسایل ارتودنسی از دیدگان می‌شود، قرار دادن آنها در سمت زبان است که به آن ارتودنسی لینگوال می‌گویند.
ارتودنسی لینگوال یا زبانی حدود 15 سال پیش برای اولین بار به علم ارتودنسی معرفی شد در آن سال‌ها تصور می‌شد این روش بزودی درمان ارتودنسی را متحول خواهد کرد و با پیشرفت روزافزون، جایگزین تمام روش‌های ارتودنسی ثابت می‌شود. هدف ازارتودنسی ثابت ،مرتب کردن دندان هاست که به منظور زیبایی و ایجاد عملکرد مناسب سیستم دندانی فکی ارائه می‌شود. در این درمان‌ها معمولا از براکت ارتودنسی بر روی سطح بیرونی دندان‌ها استفاده می کنند تا از طریق آنها نیروهای ارتودنسی به دندان‌های فرد وارد شوند. مراحل کاری این روش نیز مانند ارتودنسی ثابت است به صورتی که در آن نیروی ارتودنسی از طریق براکت‌هایی که به دندان چسبانده می‌شوند، موجب حرکت دندان ها به محل مناسب می‌شود.

اما این روش معایبی هم دارد که هنوز هم متخصصان و علم هم نتوانستند انها را رفع کنند که این امر باعث شده که ارتودنسی لینگوال به درمان ارتودنسی موارد خاص محدود شود. از جمله معایبی که می توان به ان اشاره کرد: تحمل دشوارتر آن برای بیمار است زیرا تا حد زیادی جای زبان را می‌گیرند و بخصوص باعث تداخل در صحبت کردن و غذاخوردن می‌شوند. از دیگر مشکلات استفاده از این نوع درمان ارتودنسی هزینه سنگین و زیاد این روش نسبت به روش‌های معمول و همچنین محدود بودن آن به درمان‌های نسبتا ساده ارتودنسی و در اخر طول مدت بیشتر درمان ارتودنسی لینگوال نسبت به بقیه درمان ها.
ارتودنسی لینگوال هنوز نمی‌تواند در اکثر درمان‌ ارتودنسی جایگزین خوبی برای ارتودنسی ثابت باشد. اما در حال حاضر ارتودنسی لینگوال تنها جهت رفع کجی و نامنظمی‌های بسیارساده دندان‌ها آن هم در افرادی که به دلیل شرایط کار‌ی به هیچ وجه نمی‌توانند ظاهر وسایل ارتودنسی معمول را بپذیرند، مورد استفاده قرار میگیرد.

 

 

ارتودنسی سریع خوب نیست

خیلی از پدرها و مادرها دوست دارند دندان‌های کودک شان مرتب و ردیف باشد. از طرف دیگر گاهی تبلیغاتی را می‌بینیم که روش‌های درمان ارتودنسی سریع را توصیه می‌کنند. اما باید بدانید ارتودنسی سریع خوب نیست. خوب ما در این مقاله سوالاتی را طرح کرده ایم و به انها جواب داده ایم که ممکن است سوالات خود شما هم باشد پس با ما همراه باشید.

1-از کجا بفهمیم که نیروهای وارد بر دندان بیش از حد است؟

همیشه یک علامت هشدار دهنده برای هر عملکرد غیرمعمول و ناصحیح در بدن به نام “درد” وجود دارد. معمولا نیروهای زیاد باعث درد بیش از حد معمول می شوند. منظور از حد معمول این است که اغلب بیماران در روزهای اول درمان و یا در طول درمان ارتودنسی، در ناحیه دندان‌ها مقداری درد دارند که این دردها معمولا زود از بین می‌روند و بیمار به نیروهای وارده توسط دستگاه‌‌های ارتودنسی عادت می‌کند، به‌ طوری که تا پایان درمان ارتودنسی احساس درد نخواهد داشت. به طورکلی ممکن است بیماران در روزهای اول این درد را هنگام جویدن غذا احساس کنند که بعد از چند روز کم شده و از بین می‌رود. نکته مهم این است که در این مرحله از درمان ارتودنسی بیمار نباید از عمل جویدن خودداری کند، چون خود عمل جویدن باعث خون‌رسانی بیشتر به ریشه‌های دندان و کاهش درد می‌شود، به طوری که در روزهای اول درمان ارتودنسی برای کاهش درد می‌توان جویدن آدامس را به بیمار توصیه کرد. اگر نیروهای وارده خیلی زیاد باشد، می تواند باعث التهاب لثه، تخریب ریشه دندان، تخریب استخوان آرواره، لقی بیش از حد دندان‌ها و حتی از دست دادن دندان‌ها شود. یکی دیگر از علایم نیروی زیاد، لقی بیش از حد معمول دندان‌هاست.

2-ردیف کردن سریع دندان‌ها چه عوارضی برای بیماران در پی دارد؟

سرعت حرکت دندان‌ها به سختی استخوان بیمار، سن و جنس، میزان تحلیل و تشکیل استخوان، نوع و شیوه درمان ارتودنسی بستگی دارد؛ مثلا ممکن است در یک نفر طول مدت درمان 1‌سال و در شخصی دیگر که همان مشکل را داراست، به 5/1 تا 2 سالa افزایش یابد. به طور کلی در درمان ارتودنسی سریع، تمام عوارض حین و بعد از جراحی مانند از دست دادن عملکرد صحیح درد، التهاب، صدمه به ریشه دندان و از طرفی ثبات دندان ها بعد از درمان ارتودنسی، هنوز به طور دقیق مورد بررسی قرار نگرفته است.

3-روشی وجود دارد که بتوان دندان‌ها را ظرف مدت کوتاهی مرتب کرد؟

در درمان‌ ارتودنسی برای رفع مشکل بی‌نظمی دندان‌ها، هنوز روشی که بتواند مشکل را سریع از بین ببرد وجود ندارد. اگر چه با تلفیق درمان‌های جراحی و ارتودنسی توسط جراح که به صورت برش‌های عمودی روی لثه و استخوان آرواره در بین دندان‌هاست و می‌تواند تمامی دندان‌ها و یا تعدادی از دندان‌ها را دربرگیرد و نصب دستگاه‌های ارتودنسی، می‌توان سرعت درمان‌ ارتودنسی را بیشتر کرد و در نتیجه طول درمان را کاهش داد. پس از گذشت حدود 20 سال و یا بیشتر از ابداع این روش، هنوز این شیوه ی درمانی‌ به شکل متداول و مرسوم در نیامده است.

4-برای ارتودنسی به چه دندانپزشکانی باید مراجعه کرد؟

ارتودنسی بر اساس نوع دندان، متفاوت است، منظور دندان های شیری، دندان های مختلط و دندان های دائمی است. هدف از این تقسیم‌بندی این است که بسیاری از درمان‌ ارتودنسی برای دندان‌ های مختلط می‌تواند توسط دندانپزشک عمومی انجام گیرد، اما بیمارانی که نیاز به ارتودنسی ثابت دارند، بهتر است به متخصص ارتودنسی مراجعه کنند. مشکلی که در جامعه وجود دارد، عدم تشخیص بین دندانپزشک عمومی و متخصص ارتودنسی است، به این علت که بسیاری از بیماران با دیدن کلمه ارتودنسی روی تابلو و یا سربرگ دندانپزشک عمومی فکر می‌کنند که آن دندانپزشک، متخصص ارتودنسی است. البته این به‌ آن معنی نیست که همکاران محترم دندان‌پزشک عمومی نباید کاری در این زمینه انجام دهند. آنها در مراحل درمانی اولیه می‌توانند کمک زیادی برای کاهش مشکلاتی که ممکن است در آینده برای کودک پیش بیاید، انجام دهند و حداقل کاری که می‌توانند، انجام دهند، این است که در صورت تشخیص به موقع مشکل، آن را به متخصص ارتودنسی ارجاع دهند.

5-لقی دندان در اثر ارتودنسی سریع قابل برگشت است؟

اصولا لقی دندان‌ها در حین درمان ارتودنسی، امری طبیعی است، چون در ارتودنسی، دندان باید میزانی از لقی را به دست آورد تا بعد بتواند حرکت کند، البته این لقی بسیار کم و توسط بیمار قابل احساس است. لقی دندان در حد طبیعی، به طور قطع بعد از درآوردن دستگاه‌های ارتودنسی از بین می‌رود و بیمار نباید از این موضوع ناراحت باشد. اگر لقی دندان ها حداکثر دو هفته تا یک ماه بعد از ارتودنسی باقی بماند، امری غیرطبیعی است و بیمار برای ارزیابی بیشتر باید به متخصص ارتودنسی خود مراجعه کند.