مزایا ارتودنسی دیمون 

وجه تمایز ارتودنسی دیمون با دیگر روش‌ها تنها به بریس‌ها و سیم‌ها محدود نمی‌شود، این روش در حقیقت طریقه کاملاً جدیدی از درمان بیماران است. در روش‌های قدیمی ارتودنسی غالباً باید دندان سالم کشیده می‌شد و یا از وسیع کننده کام برای ایجاد فضا استفاده می‌شد. چنین درمان ارتودنسی غالباً ناراحت کننده بود، زمان بیشتری می‌برد و قوس باریک‌تر و شکل تختی را به‌جا می‌گذاشت. حال آن‌ که در روش ارتودنسی دیمون نیازی به کشیدن دندان نیست و جابجایی با تکیه بر نیروهای ملایم حساس به عوامل زیست شناختی صورت می‌گیرد؛ دستاورد ارتودنسی دیمون چهره‌ای جذابتر است که لبخندی با دندان‌های صاف و مرتب بر آن نقش بسته است.

 مزایای اصلی ارتودنسی دیمون به شرح زیر است:

درمان سریع با ارتودنسی دیمون

با این روش زودتر از آنچه که فکرش را بکنید، به نتیجه می‌رسید. هر چند زمان درمان متغیر است، اما بر اساس پژوهش‌های بالینی مدت درمان به روش ارتودنسی دیمون حداقل شش ماه کوتاه‌تر از روش‌های دیگر است.

راحتی بیشتر بدون تحمل فشار

ارتودنسی دیمون در مقایسه با بریس‌های قدیمی بسیار راحت‌تر است و چون در آن از کش استفاده نمی‌شود، نیازی به محکم کردن ندارد، پس با بافت‌ها و دندان‌ها مهربان‌تر است.

در بریس‌های دیگر از کش یا گیره‌های فعالی استفاده می‌شود که سیم را در جای خود نگه می‌دارند. نتیجه این رویکرد طولانی‌تر شدن درمان ارتودنسی دیمون و تحمیل درد به بیمار است.

لبخندی زیبا برای تمام عمر

با براکت‌های شفاف ارتودنسی دیمون درمانی سریع، آسان و مهم‌تر از همه عملاً نامرئی را تجربه می‌کنید. ارمغان روش دیمون لبخندی مسحور کننده است.

عدم بروز مشکلات گفتاری

برخی بیماران هنگام استفاده از پلاک‌های دیگر روش‌های درمان ارتودنسی دچار مشکلات گفتاری می‌شوند، حال آن که با بریس‌های شفاف دیمون دیگر لازم نیست نگران این اشکالات خجالت‌آور باشید.

کاهش تعداد مراجعات

درمان با ارتودنسی دیمون تعداد دفعات مراجعه به متخصص را در مقایسه با درمان با بریس‌های قدیمی یا پلاک‌های ارتودنسی نامرئی کاهش می‌دهد. بیمارانی که به روش دیمون درمان می‌شوند، به طور متوسط هفت بار کمتر از بیمارانی به مطب مراجعه می‌کنند که از درمان‌های قدیمی درمان ارتودنسی استفاده می‌کنند. شکی نیست که به این ترتیب بیمار با توجه به زندگی پرمشغله و ترافیک سنگین خیابان‌ها راحت‌تر خواهد بود.

تمیز کردن راحت

حلقه‌های الاستومری بریس‌های قدیمی باکتری و جرم یا پلاک بیشتری را در اطراف خود جمع می‌کرد و منجر به بروز مشکلات شدید لثوی می‌شد. حال آن که بریس‌های شفاف دیمون برخلاف بریس‌های قدیمی از این حلقه‌های الاستومری یا کش‌ها استفاده نمی‌کند و به این ترتیب راحت‌تر می‌توان بریس‌ها را تمیز کرد.

 

روش و چگونگی انجام ارتودنسی ثابت

هدف از درمان ارتودنسی ثابت ، حرکت دندانها در فضای مناسب ، تنظیم دندانهای شلوغ و اصلاح روابط دندانهای دو فک می باشد . در مرحله ارتودنسی ثابت براکت ها بر روی دندانها چسبانده می شوند و یک سیم از بین براکت ها گذرانده می شود که با کش های بسیار ظریف به براکت ها ارتودنسی ثابت انداخته می شود . این کش ها می توانند سفید و یا رنگی باشند . این کش ها در هر جلسه تعویض می شود ولی سیم ها ممکن است هر جلسه عوض نشود و براکت ها هم تا انتهای دوره درمان ارتودنسی در دهان باقی می مانند . در بعضی از موارد نیاز است که از بیمار دندان کشیده شود که براساس نوع ناهنجاری ، شدت ناهنجاری ، سن مراجعه بیمار ، می تواند هر نوع دندانی باشد که معمولاً آسیاهای کوچک فک بالا و پایین می باشد . اما به عنوان یک قانون هرگز نباید در درمان ارتودنسی دندانهای نیش کشیده شود حتی اگر کاملاً بیرون زده و یا نهفته باشند مگر شرایط به گونه ای باشد که دندان نیش نهفته در موقعیتی قرار گرفته باشد که امکان حرکت دادن آن وجود نداشته باشد . معمولاً در درمان ارتودنسی دندانهای آسیای کوچک کشیده می شوند و دندان نیش در فضای مناسب قرار داده می شود . گاهی براساس شرایط موجود ممکن است یک دندان ثنایا از فک پایین در قسمت جلو کشیده شود . فواصل دندانی کشیده شده با رفع شلوغی دندانهای دیگر و یا با عقب بردن دندانهای قدامی فک بالا و پایین پر می شوند. فواصل ایجاد شده در اثر کشیدن دندانها با حرکت سایر دندانها در پایان درمان به طور کامل بسته می شود و بیمار مشکلی از نظر داشتن فضا بین دندانها ، نخواهد داشت . معمولاً بیماران نگران هستند که در صورت کشیده شدن دندانها فضای آنها خالی می ماند اما در صورتی که دستور کشیدن دندان به درستی از طرف متخصص ارتودنسی داده شده باشد این نگرانی بی مورد است . در اثر درمان ارتودنسی و حرکت دندانها به فضای دندان کشیده شده ، ممکن است فضا برای رویش دندانهای عقل محیا گردد . کشیدن دندان عقل یا مولر سوم باعث مرتب شدن دندانهای جلو نمی شود و از فضای دندان عقل یا مولر سوم نمی توان برای منظم کردن دندانهای نیش یا قدامی استفاده کرد . به شرط وجود سلامت لثه ها و بافت های نگه دارنده دندانها امکان حرکت دندانها با ارتودنسی ثابت در هر سنی وجود دارد . گرچه با افزایش سن مختصری سرعت حرکت دندانها کاهش می یابد . ولی به عنوان یک قانون کلی بهتر است بیمار قبل از بلوغ ویزیت شود تا بتوان از رشد فکین در جهت رفع ناهنجاری کمک گرفت . ارتودنسی ثابت به دلیل پیچیدگی و نیاز به ظرافت کاری بالاتر ، طولانی بودن مدت درمان ، در دوره دندانپزشکی عمومی آموزش داده نمی شود و آموزش آن فقط در دوره تخصصی ارتودنسی انجام می شود . بنابراین بایستی برای درمان با ارتودنسی ثابت فقط به متخصص ارتودنسی مراجعه کرد .

عوارض ارتودنسی ثابت

بیمارانی که متقاضی درمان ارتودنسی هستند باید بهداشت بسیارخوبی داشته باشند، چون در شرایط قرارگیری پلاک ارتودنسی متحرک و به خصوص براکت و سیم های ثابت رعایت بهداشت دهان مشکل تر می شود و اگر بیمار دقت و تمرکز کافی در رعایت بهداشت خود نداشته باشد، دندان ها زیر براکت و سیم های ارتودنسی ثابت به سرعت دچار پوسیدگی می شوند.
مشکل بعدی احتمال برگشت درمان است. به اصطلاح «برگشت» بخشی جدایی ناپذیر از درمان ارتودنسی است. این وضعیت درصورتی که بیمار دستور متخصص را برای استفاده منظم از پلاک های نگهدارنده بعد از درمان ارتودنسی ثابت نادیده بگیرد یا در بیمارانی که توسط دندانپزشک غیرمتخصص ارتودنسی درمان شده اند، مشاهده می شود.

دستگاه ارتودنسی ثابت

به طور محکم به دندان ها متصل است و بیمار نمی تواند آن را از دهان خارج کند. قرار دادن و به کارگیری و تنظیم این دستگاه فقط در دوره های تخصصی درمان ارتودنسی آموزش داده می شود و از درمان های پیچیده محسوب می شوند که حتماً باید تحت نظر متخصص ارتودنسی انجام شود. متأسفانه برخی از دندان پزشکان عمومی، بدون آموزش کافی و تجربه لازم اقدام به معالجه با این وسایل می کنند و صدمات وسیع و جبران ناپذیری از جمله تحلیل ریشه دندان ها یا خوردگی استخوان برای بیمار ایجاد می نمایند. این نوع دستگاه ها پس از رویش دندان های دایمی و به طور معمول پس از 12 سالگی برای مرتب کردن دندان ها به کار می رود.

ارتودنسی متحرک چیست؟

منظور از این درمان ارتودنسی متحرک  استفاده از پلاکهای متحرک می باشد که توسط خود بیمار در دهان قرار داده شده و در هنگام غذا خوردن از دهان خارج می شود؛ بنابراین نتیجه این درمانها کاملا وابسته به همکاری بیمار است.
هدف اولیه از این درمان ارتودنسی اصلاح روابط ،موقعیت و اندازه فکین می باشد.پلاکها ممکن است تک فکی ویا دو فکی (روی هر دو فک بالا و پایین ) باشد .
این دستگاه‌ها همان‌طور که از نام آنها مشخص است، ارتودنسی متحرک هستند و روی دندان‌ها ثابت نمی‌شوند و بیمار می‌تواند در مواقع لزوم مانند غذا خوردن، مسواک‌زدن و… آنها را  از دهان خارج کند و دوباره در دهان قرار دهد. این دستگاه‌های ارتودنسی متحرک معمولا از اجزای سیمی و یک بخش آکریل ساخته می‌شوند که اجزای سیمی را به هم متصل می‌کند. همچنین در مواقع  مورد نیاز می‌توان از پیچ‌های درمان ارتودنسی در این دستگاه‌ها استفاده کرد که معمولا در مواقع ایجاد فضا برای دندان‌ها یا اصلاح تنگی عرض فک بالا یا پایین از آنها استفاده میشود.
این پلاکها از یک بخش اکریلی و یک سری اجزای سیمی تشکیل شده که پلاک را سر جای خود در دهان نگه می دارند . بخش فعال دستگاه درمان ارتودنسی یکسری فنر و یا پیچ می باشد که با فعال کردن انها باعث حرکت دندانها یا بزرگ شدن فکها می شود.
در درمان ارتودنسی پلاکهای دوفکی که حجیمتر هستند برای تغییر موقعیت و اندازه فک پایین استفاده می شود که با سطوح شیبدار تعبیه شده ، اینکار را انجام می دهند.
از انجا که هدف از این پلاکها اصلاح ساختار اسکلت می باشد ، حتما باید پیش از بلوغ استفاده شوند.البته بعد از بلوغ هم امکان استفاده از این پلاکها وجود دارد ولیکن تنها نتیجه آن حرکت دندانها است که تا حدود مشخصی امکان دارد و اگر مشکل ساختار و موقعیت فکها زیاد باشد نیاز به درمانهای جراحی در کنار درمان ارتودنسی وجود خواهد داشت.
بیمار باید پلاکهای متحرک، ارتودنسی متحرک  را شبانه روز بجز مواقع غذا خوردن استفاده کند و معمولا 6 ماه زمان نیاز است تا مشکل بیمار اصلاح شود ، البته ممکن است بیمار در مرحله بعد نیاز به استفاده از پلاکهای دیگری هم داشته باشد. در صورت اصلاح کامل مشکل فکی بیمار ، تا مدتی بیشتر باید بیمار حداقل شبها از پلاک استفاده کند تا نتایج درمان ارتودنسی تثبیت شده و برگشت نکند.در این مرحله امکان حرکات محدود دندانها وجود دارد ولی به دست آوردن دندانهای کاملا صاف و منظم مستلزم درمانهای ارتودنسی ثابت می باشد.البته با پلاکهای متحرک امکان اصلاح بی نظمی های مختصر دندانها در هر سنی وجود دارد.
ارتودنسی متحرک باید بعد هر وعده غذا با مسواک و خمیر دندان تمیز شود.
این مورد را نیز باید ذکر کنم که گاهی برای اصلاح روابط و موقعیت فکها باید از دستگاههای خارج دهانی استفاده کرد که به پلاکهای داخل دهان متصل می شوند.
البته در پایان درمان ارتودنسی ثابت نیز برای تمام بیماران از پلاکهای متحرک استفاده می شود که اینها اصطلاحا پلاکهای نگهدارنده نام دارند و هدف از انها تنها حفظ دندانهای مرتب شده در موقعیت جدید و جلوگیری از برگشت نتایج درمان ارتودنسی می باشد.در واقع بعد از حرکت دندانها، الیاف لثه و بافتهای نگهدارنده که مثل کش می مانند کشیده می شوند که باید به مرور زمان با وضعیت جدید منطبق شده و از برگشت نتایج درمان جلوگیری شود.

پلاک متحرک برای چه کسانی لازم است؟

پلاک‌های  ارتودنسی متحرک برای درمان ناهنجاری‌های ساده فک و صورت و دندان‌ها استفاده می‌شوند. جایی که فقط لازم است دندان‌ها اندکی مرتب شوند و به جابه جایی کاملی نیاز ندارند. به طور مثال ممکن است دندان‌های جلویی فک بالای شما اندکی بیرون زده باشد و می‌توان با این ارتودنسی متحرک زاویه دندان‌ها را تغییر داد و آنها را مرتب کرد. برای استفاده از این پلاک‌ها به طور معمول می‌توانید به دندانپزشک عمومی مراجعه کنید.
هنگامی که درمان ارتودنسی دندان‌های شما به پایان رسید، باید به دندان‌ها فرصت داد تا در موقعیت جدید تثبیت شوند. در این زمان دندانپزشک یک پلاک متحرک را برایتان تجویز خواهد کرد که باید چند ماه از آن استفاده کنید. این ارتودنسی متحرک، دندان‌ها را در موقعیت جدید حفظ می‌کند تا الیاف لثه‌ای و استخوان کافی در اطراف ریشه‌شان تشکیل شود و در موقعیت جدید تثیبیت شوند.

مزایا دستگاه ارتودنسی متحرک

دستگاه های ارتودنسی متحرک قابلت خارج شدن از دهان را داشته و بیمار هر زمانی اراده کند می تواند این کار را انجام دهد، در صورتی براکت ها این گونه نیستند و بعد از قرار گرفتن در دهان، خروج آن بدون کمک متخصص ارتودنسی ممکن نیست. ولی بیمار باید توجه داشته باشد که اگر دوست دارد نتیجه دلخواه خود را بگیرد، دستگاه متحرک را فقط هنگام خوردن غذا و تمیز کردن دندان ها  باید خارج کرده و سپس بالافاصه در دهان قرار دهد.اگر کمتر از زمان مورد نظر در دهان قرار داشته باشند، درمان ارتودنسی  طولانی تر خواهد بود.
افرادی که از ارتودنسی متحرک استفاده می کنند کمتر نیاز به مراجعه به ارتودنتیست پیدا می کنند تا کسانی که از براکت ها استفاده می کنند. البته ناگفته نماند که این نوع درمان گران تر از ارتودنسی با استفاده از براکت ها می باشد ولی نکته حائز اهمیت اینجا ست که راحتی آن قیمت بالای را کمرنگ تر می کند.

هزینه

هزینه درمان‌ ارتودنسی بستگی به میزان مشکل و نوع ارتودنسی دندان دارد. در صورتیکه درمان‌های مرحله اول با پلاک‌های متحرک انجام شود هزینه و قیمت این درمان کمتر خواهد بود، البته بسته به شدت مشکل و تعداد پلاک‌های مورد استفاده این هزینه متفاوت خواهد بود.

ارتودنسی سریع چیست؟

ارتودنسی سریع

ارتودنسی سریع گونه‌ای از درمان ارتودنسی است که در آن علاوه بر یکی از انواع براکت‌های گوناگون موجود، جراحی دهان و دندان کوچکی نیز به منظور کوتاه‌تر کردن فرایند اصلاح دندان‌ها انجام می‌شود. این عمل زمان استفاده از براکت‌ را از ۲ تا ۳ سال به ۳ تا ۸ ماه کاهش می‌دهد. جراح متخصص ارتودنسی پیش از استفاده از براکت، لثه‌ها و استخوان‌ها را در عمل کوچکی می‌تراشد و مجدداً شکل می‌دهد تا دندان‌ها بتوانند در مدت زمان بسیار کمتری جابجا شوند و در موقعیت صحیح مورد نظر قرار بگیرند.

نوع براکت های استفاده شده در ارتودنسی سریع

در ارتودنسی سریع نیز مانند ارتودنسی ثابت متداول قدیمی از براکت‌ها استفاده می‌شود که به دندان‌ها فشار می‌آورند و با وارد کردن نیرو آنها را به طرف موقعیت صحیح جابه‌جا می‌کنند. براکت‌های ارتودنسی به سه نوع کلی سرامیکی، زبانی یا لینوگوآل و فلزی تقسیم‌بندی می‌شوند که هر سه قابلیت استفاده در درمان ارتودنسی سریع را دارند:
1-براکت‌های سرامیکی: براکت‌های سرامیکی ساخته شده از مواد کامپوزیتی بسیار محکم هستند و مقاومت آنها در برابر فشار بالا است. براکت‌های سرامیکی چون همرنگ دندان‌ هستند به اندازه براکت‌های فلزی جلب توجه نمی‌کنند. اما نوارهای اتصال دهنده سیم‌ها به براکت‌های فلزی در صورت استعمال دخانیات یا نوشیدن قهوه لک می‌شوند. بااین حال این نوارها را می‌توان در زمان مراجعه به مطب متخصص ارتودنسی جهت تنظیم مجدد براکت‌ها، معمولاً هر یک ماه یک بار، تعویض کرد.
2-بریس‌های زبانی: بریس‌های زبانی چون پشت دندان‌ها قرار می‌گیرند و دیده نمی‌شوند محبوبیت زیادی در بین بیماران بزرگسال دارند به این دلیل که نمی‌خواهند هیچ یک از اطرافیان از درمان ارتودنسی آنان آگاه شوند. اگرچه براکت‌های زبانی را می‌توان در ارتودنسی سریع مورد استفاده قرار داد، اما کار گذاشتن آنها دشوارتر است و در مقایسه با براکت‌های فلزی و سرامیکی سخت‌تر می‌توان به نتیجه بهینه دست یافت. به علاوه بریس‌های زبانی گران‌تر هستند.
3-بریس‌های فلزی: اگرچه بریس‌های فلزی بسیار محکم هستند و حتی در برابر شدیدترین درمان‌ ارتودنسی سریع مقاوم هستند، اما این بریس‌ها بیش از دو نوع دیگر آشکار هستند و جلب توجه می‌کنند. بریس‌های فلزی در ابتدا بیش از دو نوع دیگر لثه‌ها را تحریک می‌کنند، اما در نظر داشته باشید که هزینه آنها نیز کمتر است. در درمان ارتودنسی سریع نیز مانند ارتودنسی معمول قدیمی باید پس از درآوردن براکت‌ها به منظور جلوگیری از بازگشت دندان‌ها به حالت نامناسب اولیه از نگهدارنده استفاده کرد.

بهترین متقاضی برای ارتودنسی سریع

ارتودنسی سریع انحراف و کجی دندان‌ها را برطرف می‌کند. بهترین متقاضیان چنین درمان ارتودنسی ، بیمارانی با بایت بزرگ در عقب دهان، نامنظم بودن جزیی دندان‌های پیشین و به هم‌فشردگی ملایم دندان‌ها یا مشکل جزیی در فاصله بین دندان‌ها هستند. باز شدن، حرکت عمده‌ای است که بیماران پس از چسباندن براکت‌ها‌ به دندان‌ها و قرار گرفتن سیم‌های انعطاف‌پذیر در دهان تجربه می‌کنند. دندان‌های پیشین رو به جلو و بیرون حرکت می‌کنند. اگر بایت عقب دهان مناسب باشد و مشکل به‌هم فشردگی یا فاصله بین دندان‌ها ملایم باشد، میزان باز شدن، حداقل خواهد بود و در واقع تنها برای برخی بیماران مفید خواهد بود. درمان ارتودنسی سریع در مواردی به ظاهر ساده‌ که در آنها مشکل بایت تشخیص داده نشده باشد، با کمترین موفقیت همراه است، یعنی دندان‌های پیشین بالایی همپوشانی کاملی با دندان‌های پیشین پایینی نداشته باشد یا این که رو به جلو و بیرون راندن دندان‌های پیشین بیمار بیش از حالت کنونی به صلاح نباشد و نتیجه نامطلوبی به دست دهد. چنانچه درمان ارتودنسی سریع به دلیل بیش از حد رو به جلو و بیرون آمدن دندان‌های پیشین و تشدید مشکل بایت نتیجه مطلوبی را به دست ندهد، بیمار باید مجدد تحت درمان قرار بگیرد. درمان ارتودنسی سریع معمولاً بر دندان‌های پیشین متمرکز می‌شود و این که قوس‌های پایینی و بالایی چگونه روی هم می‌آیند چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد. بنابراین متخصص ارتودنسی در جلسه مشاوره پس از معاینه دندان‌ها و فک، مناسب بودن بهره‌گیری از ارتودنسی سریع را مشخص می‌کند.

مزایای درمان ارتودنسی سریع

1-دستاورد درمان ارتودنسی سریع تنها به ایجاد لبخندی زیبا محدود نمی‌شود، این روش برای سلامتی نیز مفید است؛ چون براکت‌ها مشکلات ساختاری‌ به وجود آورنده اختلال اور بایت یا کجی دندان‌ها را اصلاح می‌کنند،درمان ارتودنسی سریع نیز مانند ارتودنسی متداول قدیمی سلامت کلی دهان و دندان را بهبود می‌بخشد. مرتب بودن دندان‌ها نقش مؤثری در سلامت لثه و دندان دارد و باعث می‌شود بیمار بتواند به راحتی بجود، گاز بزند و صحبت کند.
2-شاخص‌ترین مزیت درمان ارتودنسی سریع کوتاه بودن دوره استفاده از براکت‌ها است که به ویژه برای بزگسالانی مهم است که با توجه به تمایل به پنهان نگاه داشتن براکت‌ می‌خواهند با صرف کمترین زمان ممکن به نتیجه دلخواه دست یابند.
3-دیگر مزیت درمان ارتودنسی سریع امکان استفاده از انواع براکت‌ها، یعنی براکت‌های فلزی (پرکاربردترین و ساده‌ترین نوع)، سرامیکی (مشابه نوع فلزی اما سفید رنگ و با وضوح کمتر) و زبانی (براکت‌هایی که به دلیل قرار گرفتن در پشت دندان‌ها دیده نمی‌شوند) است.

معایب درمان ارتودنسی سریع

1-حرکت سریع‌تر دندان‌ها به معنای تنظیم براکت‌ها در وقفه‌های زمانی کمتر است، در حقیقت در عرض این چند ماه تعداد جلسه‌های تنظیم براکت‌ها به اندازه یک بازه زمانی دو تا سه ساله است. بنابراین بیمار در مقایسه با روش معمول درمان ارتودنسی باید در فواصل بسیار کمتری به مطب دندانپزشک مراجعه کند.
2-متأسفانه همه نمی‌توانند از درمان ارتودنسی سریع استفاده کنند. چنانچه دندان‌ها نیازمند اصلاح فراوان باشد، ارتودنسی معمول قدیمی یگانه انتخاب خواهد بود.
3- درمان ارتودنسی سریع نیازمند انجام عمل جراحی کوچکی است که معمولاً یک هفته پس از قرار دادن براکت‌ها توسط متخصص لثه (پریودنتیست) انجام می‌شود. این عمل جراحی سرپایی تحت بی‌حسی موضعی به منظور اصلاح و تغییر دادن لثه‌ها و استخوان‌های نگه دارنده دندان‌ها در جای خود انجام می‌شود و حرکت دندان‌ها به موقعیت مطلوب را سریع‌تر می‌کند. ناراحتی ناشی از این جراحی معمولاً به اندازه عمل پاکسازی دندان است. بااین حال بیماران معمولاً در درمان ارتودنسی سریع به دلیل حرکت سریع‌تر دندان‌ها احساس خارش دارند.
4-یکی از بزرگترین نقطه ضعف‌های درمان ارتودنسی سریع هزینه بالای آن است. اکثر شرکت‌های بیمه این عمل را تحت پوشش قرار نمی‌دهند؛ در نظر داشته باشید که ارتودنسی سریع گرانترین نوع درمان ارتودنسی است.

 

 

آیا رنگ دندان ها بعد از ارتودنسی زرد می شود؟

آیا رنگ دندان ها بعد از درمان ارتودنسی زرد می شود؟

بسیار پیش می آید که بیماران بعد از درمان ارتودنسی از زرد شدن دندان ها خبر می دهند، اما باید بدانید که ارتودنسی هیچ گونه تغییر رنگی در دندان های ایجاد نمی کند. و ممکن است بیماران با عدم رعایت بهداشت دچار پوسیدگی های اولیه در دندان ها شود. پوسیدگی ها به مرور زمان به شکل لکه های سفید یا قهوه ای و حتی گاه سیاه ممکن است دیده شوند که به خوبی با رعایت بهداشت مناسب قابل اجتناب خواهد بود. به ندرت ممکن است دندان هایی که سابقه ضربه یا پوسیدگی ها یا ترمیم های عمیق داشته اند، در درمان ارتودنسی دچار مرگ عصب دندان شده رنگشان عوض شود. در این حالت درمان عصب کشی و سفید کردن لازم خواهد بود. حالت اخیر بسیار نادر و شاید 1 در هزار نفر است.
مورد دیگر که طی درمان ارتودنسی رایج است، تغییر رنگ موقت دندان ها به علت استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین رقیق نشده است. این تغییر رنگ موقتی بوده با مسواک زدن قابل پیش گیری و قابل رفع است. اغلب بعد از درمان ارتودنسی، چون بیمار توجهش به دندان ها بیشتر شده، ممکن است “احساس” کند رنگ دندان ها زرد است. در این موارد مدتی بعد از ارتودنسی می تواند از روش های سفید کردن دندان ها استفاده کند. به ندرت استفاده از درمان های ترمیم زیبایی ممکن است توصیه شود. در کل بعد از درمان ارتودنسی، تمام چسب ها و بقایا آن ها پاک می شوند و بنابراین هرچه از درمان ارتودنسی به دندان اضافه شده برداشته می شود.
اما نکته ای جالب هم در این مقوله موجود است و آن تفاوت شرایط تهیه عکس از دندان ها است:
اگر به عکس زیر دقت کنید متوجه می شوید که تصاویر در شرایط نور کمی متفاوت است اما عکس 2 سال بعد با دوربین دیگری تهیه شده و دندان ها به نظر سفید تر می رسند در ابتدای درمان ارتودنسی و پایان درمان ولی با یک دوربین تهیه شده اند. به نکته ای که باید به ان توجه کنید مقایسه رنگ لثه ها بین تصاویر است که کمک می کند تشخیص دهیم تفاوت رنگ دندان ها تا چه حدی حاصل شرایط تصویر برداری ممکن است باشد به داخل مستطیل توجه کنید.

فراموش نکنید که بعد از برداشتن اتصالات و درمان ارتودنسی از روی دندان ها رعایت بهداشت راحت تر خواهد شد، خصوصا برای کسانی که قبلا خوب نمی توانستند مسواک بزنند یا نخ دندان بکشند. بنابراین با گذر چند هفته لثه دندانها وضعیت بهتری پیدا می کنند و راحت تر و مطمئن تر می تواند پروسه بلیچینگ را انجام داد. در هرحال بلیچینگ یا سفید کردن دندان ها را هم می توان برا کسانی که می خواهند دندان سفید تری داشته باشند پیشنهاد کرد. توصیه می شود این کار مدتی بعد از پایان درمان ارتودنسی انجام شود تا هم دندان ها کمی به ثبات رسیده باشند و هم بافت لثه اطراف دندان ها کمی بهبود یافته باشد.